Οι σφήκες γίνονται ενοχλητικές γιατί παρενοχλούν συχνά την ώρα που τρώμε στην ύπαιθρο και γίνονται επικίνδυνες για τον άνθρωπο καθότι τσιμπούν.
Στο παρακάτω άρθρο θα πούμε λίγα λόγια για την συμπεριφορά τους και πως να τις αντιμετωπίσουμε.
Σφήκες Αντιμετώπιση, Συνήθειες και Είδη
Η αντιμετώπισή τους είναι δύσκολη υπόθεση. Πρώτον γιατί για να τις αντιμετωπίσουμε ολοκληρωτικά θα πρέπει να βρούμε την φωλιά τους η οποία μπορεί να βρίσκεται ακόμα και εκατοντάδες μέτρα μακριά από τον χώρο μας και σε δυσπρόσιτα σημεία, και δεύτερον γιατί όταν αισθανθούν κίνδυνο γίνονται επιθετικές για να αμυνθούν.
Αν η φωλιά βρεθεί ή γνωρίζετε που κοντά είναι τότε καλό θα ήταν να φωνάξετε κάποιον επαγγελματία απεντομωτή να την εξολοθρεύσει. Μην επιχειρήσετε μόνοι σας να αντιμετωπίσετε το σμήνος των σφηκών χωρίς στολή προστασίας! Τα τσιμπήματα τους είναι αρκετά επικίνδυνα και προκαλούν αρκετό πόνο.
Οι σφήκες έχουν ελάχιστο τρίχωμα και είναι πολύ έντονα χρωματισμένες με κίτρινο χρώμα. Είναι κυνηγοί άλλων εντόμων, μεταξύ αυτών και των μελισσών. Η σφήκα, σε αντίθεση με την μέλισσα, επιβιώνει μετά από ένα τσίμπημα.
Οι σφήκες τρέφονται με οτιδήποτε, καρπούς, νέκταρ, κρέας , χυμούς ,κ.α. Κάνουν κοινωνίες αλλά κατά πολύ μικρότερες από τις μέλισσες. Έχουν βασίλισσα που γεννάει τα αυγά, τα αρσενικά και τις εργάτριες που είναι στείρες θηλυκές. Οι φωλιές τους μοιάζουν με εξαγωνικά κελιά αλλά είναι γκρίζες και θυμίζουν χαρτόνι τις οποίες φτιάχνουν οι εργάτριες μασώντας ξύλο που το πολτοποιούν στο στόμα τους με το σάλιο τους.
Οι φωλιές των σφηκών χτίζονται σε απρόβλεπτες θέσεις και ανάλογα το είδος των σφηκών διαφέρουν σε σχήμα. Συνήθως τις βρίσκουμε σε κεραμίδια σκεπών, σε ανοιχτούς σωλήνες , σε σοφίτες, σε κοιλότητες δέντρων, κάτω από σκεπές, μέσα σε τρύπες τοίχων, στο χώμα σε λαγούμια, σε πεσμένους κορμούς δέντρων και γενικότερα σε μέρη όπου προφυλλάσονται καλά από την βροχή και τους εχθρούς τους.
Τον χειμώνα η αποικία καταστρέφεται , καθώς επιζεί μόνο η βασίλισσα μετά το ζευγάρωμα με τα αρσενικά. Η βασίλισσα πέφτει σε λήθαργο μέχρι την άνοιξη όπου θα βγει για να χτίσει φωλιά και να γεννήσει τα αυγά της για να δημιουργηθεί και πάλι αποικία. Τα αυγά τοποθετούνται μέσα στα εξάγωνα κελιά τα οποία θα περάσουν από το στάδιο της προνύμφης, μετά της νύμφης μέχρι να γίνουν τέλειες σφήκες και μπορούν να βγουν να πετάξουν.
Οι αποικίες-φωλιές έχουν μήκος έως 30 εκατοστά και αποτελείται από πολλά εξαγωνικά κελιά κολλημένα μεταξύ τους ωστόσο έχουν παρατηρηθεί και μεγαλύτερες.
Σε μια μεγάλη φωλιά ο αριθμός μπορεί να φτάσει να έχει ως και 1000 σφήκες. Αυτές οι μεγάλες φωλιές έχουν μεγάλο μέγεθος , τις βρίσκουμε συνήθως σε σοφίτες, αποτελούνται από πολλές στρώσεις εξαγωνικών κελιών και ένα μεγάλο εξωτερικό περιτύλιγμα γύρω τους. Η είσοδος μπορεί να είναι στην άκρη μιας χαραμάδας, μιας τρύπας, π.χ το κενό μεταξύ του κεραμιδιού και του τοίχου. Οι μεγάλες φωλιές αυτές έχουν εργάτριες που κάθονται σαν προστάτες της (φρουροί) στην είσοδο και γύρω από το εξωτερικό περιτύλιγμα.
Υπάρχουν ωστόσο και ορισμένες σφήκες που δεν ζουν σε αποικίες και θεωρούνται μοναχικές σε αντίθεση με τις κοινωνικές. Αυτές ζουν στο περιβάλλον και βρίσκουν καταφύγιο σε διάφορα μέρη.
Οι πιο κοινές κατηγορίες σφηκών στην Ελλάδα είναι :
Έχουν μέγεθος 10-20mm και εμφανή κενό ανάμεσα στον θώρακα και το κεφάλι. Το χρώμα τους είναι έντονο κίτρινο με μαύρες λωρίδες ενώ το κεφάλι είναι κυρίως μαύρο.
Είναι μεγαλύτερες από την κοινή σφήκα, με δηλητηριώδες κεντρί. Η κεφαλή είναι μεγάλη και πορτοκαλί χρώματος, ενώ η κοιλιά σκούρη καστανή και το τελευταίο τμήμα της κίτρινο. Η Ασιατική σφήκα αντιμετωπίζεται ως σημαντικό πρόβλημα για τους μελισσοκόμους εξαιτίας της επιθετικής και αποτελεσματικής θήρευσης των πληθυσμών των Ευρωπαϊκών και των άγριων μελισσών.
Επικοινωνήστε με την εταιρεία μας για να σας απαλλάξουμε από το πρόβλημά σας ! Περιοχές Εξυπηρέτησης Θεσσαλονίκη – Χαλκιδική
https://spitibioclean.gr/contact/
Σφήκες εξόντωση
Για την εξόντωση των σφηκών κυριαρχούν δύο τρόποι:
Α) Τοποθετούνται παγίδες (σφηκοπαγίδες) οι οποίες έχουν ανοίγματα τόσο μεγάλα ώστε να μπορούν να εισέλθουν σε αυτές αλλά μικρότερο άνοιγμα από το εσωτερικό της παγίδας ώστε να μην μπορεί να εξέλθει από αυτήν πετώντας και τελικά να πεθάνει από αφυδάτωση ή πνιγμό. Στο εσωτερικό της παγίδας συνήθως τοποθετείται κάποια τροφή που τις προσελκύει ( όπως κρέας, ψάρι, μέλι, χυμός φρούτων, κ.α) .
Οι παγίδες λειτουργούν βοηθητικά σε μια αντιμετώπιση καθώς παγιδεύουν μόνο τις εργάτριες που ψάχνουν για τροφή στην φύση ,όχι όμως τις βασίλισσες οι οποίες παραμένουν στην φωλιά και γεννούν.
Άλλος τρόπος εξόντωσης είναι χαρτοπαγίδες με κόλλα πάνω στο οποίο τοποθετούμε κάποια τροφή.Οι σφήκες προσπαθώντας να φτάσουν στην τροφή κολλάνε και δεν μπορούν να πετάξουν. Επίσης οι ηλεκτρικές εντομοπαγίδες με υπεριώδες φως χρησιμεύουν για την παγίδευση τους.
Β) Ψάχνουμε στον χώρο για σφηκοφωλιές και τις εξοντώνουμε ψεκάζοντας με εντομοκτόνο διάλυμα ή αέριο. Συνήθως οι φωλιές που χτίζονται από τις σφήκες σε αστικό περιβάλλον είναι κάτω από σκεπές, ανάμεσα ή κάτω από κεραμίδια, μέσα σε αποθήκες,σε ανοίγματα από σωλήνες και τοίχους, μέσα σε σοφίτες, κτλ.
Αν η σφηκοφωλιά είναι σε προσβάσιμο σημείο δεν πλησιάζουμε πολύ κοντά καθώς αν οι σφήκες αντιληφθούν ότι η φωλιά τους απειλείται γίνονται πολύ επιθετικές και τσιμπάνε ιδιαίτερα την ημέρα με το φως του ήλιου.
Η εξόντωση των σφηκών με ψεκασμούς με εντομοκτόνα χρίζει ιδιαίτερης προσοχής, εξοπλισμού, προστασίας και δεξιοτεχνίας και για αυτό καλύτερα να το αφήσετε σε κάποιο επαγγελματία.
Πολύ συχνά καλούμαστε να καταπολεμήσουμε μεγάλη σφηκοφωλιά με περισσότερα από 100-200 σφήκες. Συνηθισμένο φαινόμενο είναι ο εντοπισμός τους μέσα σε στέγες (σοφίτες) .
Η σφηκοφωλιά μοιάζει εξωτερικά με χάρτινη σακούλα εσωτερικά της οποίας βρίσκονται τα έντομα και τα αβγά τους σε πολλές στρώσεις από οριζόντιων εξαγωνικών κελιών. Σε αυτή την περίπτωση η καταπολέμηση γίνεται κυρίως σε βραδινές ώρες όπου όλες οι σφήκες βρίσκονται στην φωλιά τους και είναι ήρεμες. Ψεκάζουμε από μακριά με εντομοκτόνο διάλυμα σε μεγάλη αναλογία και ταυτόχρονα με την βοήθεια ενός κονταριού καταστρέφουμε την φωλιά. Χρησιμοποιούμε ελάχιστο φως, ειδική στολή και μάσκα.
Σε περίπτωση που το επιχειρήσετε μόνοι σας να είστε πολύ προσεκτικοί καθώς οι σφήκες θα αμυνθούν για την φωλιά τους και γίνονται πάρα πολύ επιθετικές. Απευθυνθείτε σε εταιρίες απεντομώσεων που γνωρίζουν και κατέχουν ειδικό εξοπλισμό και εμπειρία!
Τσίμπημα σφήκας
Οι σφήκες γίνονται πολύ επιθετικές και τσιμπάνε όταν αισθανθούν ότι απειλούνται ή όταν απειλείται η φωλιά τους. Για αυτό τον λόγο θα πρέπει να μην πλησιάζουμε πολύ κοντά στην φωλιά τους χωρίς προστατευτικό εξοπλισμό για να αποφύγουμε το τσίμπημα σφήκας.
Σε περιπτώσεις που θέλουμε να καταστρέψουμε μια σφηκοφωλιά δρούμε κυρίως τις βραδινές ώρες όπου οι σφήκες βρίσκονται ήρεμες και “τυφλές” καθώς δεν μπορούν να δουν στο σκοτάδι.
Το κεντρί της σφήκας περιέχει δηλητήριο που μεταδίδεται στους ανθρώπους κατά τη διάρκεια ενός τσιμπήματος. Προκαλεί σημαντικό πόνο και ερεθισμό.
Είναι πιθανό να έχετε μια σοβαρή αντίδραση εάν είστε αλλεργικοί στο δηλητήριο.
Και στις δύο περιπτώσεις, η έγκαιρη θεραπεία είναι σημαντική για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και των επιπλοκών. Η πλειοψηφία των ατόμων χωρίς αλλεργίες θα παρουσιάσει μόνο μικρά συμπτώματα κατά τη διάρκεια και μετά από ένα τσίμπημα σφήκας.
Οι αρχικές αισθήσεις μπορεί να περιλαμβάνουν αιχμηρό άλγος ή κάψιμο , ερυθρότητα, πρήξιμο και φαγούρα .
Η θεραπεία των τσιμπημάτων ξεκινάει ως εξής:
Χρησιμοποιήστε πάγο πάνω στα τσιμπήματα.
Για τον πόνο, πάρτε ένα παυσίπονο, όπως η ακεταμινοφαίνη ή η ιβουπροφένη.
Για την φαγούρα, πάρτε ένα αντισταμινικό.
Συχνό πλύσιμο με σαπούνι και παρακολούθηση.
Μπορεί να χρειαστούν 2-5 μέρες για να επουλωθεί πλήρως το σημείο.
Φροντίστε να το διατηρείτε καθαρό, για να αποφύγετε τυχόν μόλυνση.
Τα τσιμπήματα των σφηκών σε ορισμένους ανθρώπους προκαλούν Μεγάλες τοπικές αντιδράσεις. “Μεγάλες τοπικές αντιδράσεις” είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει πιο έντονα συμπτώματα που σχετίζονται με τσίμπημα σφήκας ή μέλισσας.
Οι άνθρωποι που έχουν μεγάλες τοπικές αντιδράσεις μπορεί να είναι αλλεργικοί σε τσιμπήματα, αλλά δεν εμφανίζουν απειλητικές για τη ζωή συμπτώματα, όπως αναφυλακτικό σοκ.
Οι μεγάλες τοπικές αντιδράσεις στις τσιμπήματα με σφήκες περιλαμβάνουν εξαιρετική ερυθρότητα και οίδημα που αυξάνεται για δύο ή τρεις ημέρες μετά το τσίμπημα. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί ναυτία και εμετός.
Τις περισσότερες φορές, μεγάλες τοπικές αντιδράσεις υποχωρούν μόνες τους κατά τη διάρκεια μίας εβδομάδας περίπου. Θα μπορούσατε να έχετε μια ισχυρή αντίδραση και ποτέ να μην εμφανίσετε ξανά τα ίδια συμπτώματα. Ωστόσο, μια μεγάλη τοπική αντίδραση θα μπορούσε να είναι ο τρόπος με τον οποίο το σώμα σας ανταποκρίνεται συνήθως στα τσιμπήματα.
Οι πιο σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις στις τσιμπήματα σφήκες αναφέρονται ως αναφυλαξία ή αναφυλακτικό σοκ .
Η αναφυλαξία εμφανίζεται όταν το σώμα παθαίνει σοκ σε απάντηση στο δηλητήριο της σφήκας και εμφανίζεται σχεδόν αμέσως. Είναι σημαντικό να αναζητήσετε άμεση φροντίδα έκτακτης ανάγκης για τη θεραπεία της αναφυλαξίας.
Τα συμπτώματα σοβαρής αλλεργικής αντίδρασης στις τσιμπήματα της σφήκας περιλαμβάνουν:
Σοβαρή διόγκωση του προσώπου, των χειλιών ή του λαιμού.
Κνίδωση ή φαγούρα σε περιοχές του σώματος που δεν επηρεάζονται από το τσίμπημα.
Δυσκολίες στην αναπνοή.
Ζάλη.
Απότομη μείωση της αρτηριακής πίεσης.
ελαφρότητα.
Απώλεια συνείδησης.
Ναυτία ή εμετό.
Δεν μπορεί να αντιμετωπίσετε όλα αυτά τα συμπτώματα μετά από ένα τσίμπημα σφήκας, αλλά είναι πιθανό να αντιμετωπίσετε τουλάχιστον μερικά από αυτά.
Ξύδι για τα τσιμπήματα σφήκας
Το Ξύδι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τσιμπήματα. Η θεωρία είναι ότι η οξύτητα του ξυδιού μπορεί να βοηθήσει να εξουδετερώσει την αλκαλικότητα των τσιμπημάτων της σφήκας. Το αντίθετο ισχύει για τσίμπημα των μελισσών, τα οποία είναι πιο όξινα.
Τσίμπημα σφήκας vs. τσίμπημα μέλισσας
Τα τσιμπήματα σφήκας και μέλισσας μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα, αλλά τα μέτρα θεραπείας είναι ελαφρώς διαφορετικά. Ενώ μια μέλισσα μπορεί να τσιμπήσει μόνο μια φορά επειδή το κεντρί της κολλάει στο δέρμα του θύματος της, μια σφήκα μπορεί να τσιμπήσει περισσότερες από μία φορές κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης.
Εκτός αν είστε αλλεργικοί, τα τσιμπήματα μελισσών μπορούν να αντιμετωπιστούν στο σπίτι . Αφαιρέσετε το κεντρί των μελισσών με το νύχι σας αμέσως μετά το τσίμπημα. Βάλτε πάγο κα στην συνέχεια αμμωνία ,όχι ξύδι όπως στης σφήκας, γιατί το δηλητήριο της μέλισσας είναι όξινο και με την αμμωνία εξουδετερώνεται.
